Op maandag 14 september was de start van de derde Giro Hutten Dolomieten van dit jaar een feit. De groep had 1 gezamelijk doel: de Dolomieten overwinnen op de mountainbike.
De halve gemeente Assen en Eijsden en een aantal dappere mountainbikers vanuit alle windstreken van het land hadden zich in Mair am Bach verzameld voor deze schitterende Giro.
Feest van herkenning
Op de vooravond van de Giro was het een ‘feest van herkenning’ aan het diner in het hotel van Mair am Bach waarbij direct de eerste horde overwonnen moest worden; ‘frisch gebratener Schweinehackse’ werden in zijn geheel verorberd. Op maandag stond de eerste etappe naar de Starkenfeldhutte op het programma. Het complete peloton werd uitgezwaaid door meerdere kleurijken regenbogen, dit leverde schitterende plaatjes op en toen al de eerste kippenvelmomenten. In 3 groepen werd er gestart; een groene, een blauwe en een rode. De rode en blauwe groepen reden de trappetjes van St. Leonard, die door ‘Grote Marc’ meteen als hoogtepunt van de week werden ervaren. De groene groep daalde af naar Lüsen, wat daarna volgde was een hele lange klim. Blauw besloot vanaf Brixen de rode lus te rijden dit resulteerde aan het eind van de rit in meer de 2200 hoogtemeters. Rood reed gewoon sterk onder begeleiding van Hans O. De regen werd al snel achter ons gelaten in Brixen. Bij de Starkenfeldhutte werden we hartelijk ontvangen door Roland, de huttewirt. Hij en zijn team hadden heerlijk voor ons gekookt, om 22.00 uur ging letterlijk en figuurlijk het licht uit.
Monsterlijke klim
Vanaf de Starkenfeldhutte ging het de volgende dag verder naar de Pederuhutte. De lichtblauwe groep maakte een ommetje naar St. Vigilio voor een culinaire lunch om vervolgens terug te rijden en de spectaculaire bikeparktrail naar het Rautal te rijden. Rood reed verder door omhoog via een onmogelijk te fietsen pad, de beloning was echter groot want wat volgde was een te gekke afdaling naar de Pederuhutte.
Het begin van de derde etappe startte voor alle groepen met een monsterlijke klim, rood sloeg links af het Sennes gebergte in en overbrugde in 2 kilometer maar liefst 400 hoogtemeters. De andere groepen begonnen aan de klim naar de Fanes Alm. De altijd zo sterke Hans v. Bohemen had helaas een ‘off-day’, in de Faneshutte werden snel wat groepswijzigingen gedaan waardoor er in drie groepen verder gereden werd. Voor de lichtblauwe groep stond de dag in het teken van lekke banden, dit mocht de pret overigens niet drukken. Vele probeerde de trap vanaf het Fanes gebergte fietsend te overwinnen en dat ging met vallen en opstaan.
Glibberen en glijden
Aangekomen in de Pralongiahutte werd er genoten van een heerlijk diner verzorgd door Roberto; die in Tsjechië gewoon Robbert heet. De briefing gebeurde buiten met een 360 view over de hele Dolomieten, de mountainbikers waren verwonderd wat er allemaal al gefietst was en wat nog zou komen. Bij het ontbijt de volgende ochtend werd er gezongen voor de jarige Bart. De stemming zat er dus meteen goed in. Bij vertrek was het schitterend weer maar dat zou snel omslaan in wind en regen. Op de beruchte Bindelweg moest men het stuur goed vast houden om niet van de fiets geblazen te worden. Deze elementen van wind en regen zorgde voor een onvergetelijke ervaring! Na de Bindelweg glibberde en gleed iedereen richting de voet van de Sella Joch. Hier aangekomen was het ieder voor zich, van saamhorigheid was weinig meer te merken; er werd namelijk keihard gekoerst om zo snel mogelijk boven op het Sella Joch te zijn.
Van grote hoogte naar diepe dalen
Etappe 5 was volgens vele de mooiste etappe, deze etappe gaat over de Grödener hohe weg en via twee monsterlijke beklimmingen naar de Schluttershutte. De aankomst in de Schluttershutte voelt als een ware overwinning; mede doordat er een loodzware klim aan vooraf gaat. Het uitzicht vanuit de hut is adembenemend en de sfeer is er geweldig.
In de laatste etappe zaten dan eindelijk de ‘dieptemeters’ waarvoor er in de eerste etappe zoveel geklommen was. De flowtrail naar Brixen was één van de hoogtepunten van de week. Alle technische vaardigheden die in de week waren opgedaan konden hier toegepast worden. Helaas stuiterde Eric aan het begin van de etappe van de fiets waardoor hij over de weg, begeleid door de reisleider zelf, naar Brixen moest afdalen, dit was overigens geen straf. Als één geheel peloton kwamen de mountainbikers binnen in het hotel van Mair am Bach. Dit zorgde voor een geweldige sfeer; er werd genoten van welverdiende Weizen en nog lang nagepraat en genoten van de foto’s van de week. Beste mountainbikers! Het was een onvergetelijke week; bedankt!
Meer over?
Bekijk hieronder de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.
